Pożegnanie

Tadeusz Różewicz


      Myślała
      że świat jest smutny
      dokoła
      że kwiaty są smutne i deszcz
      że smutek się zagnieździł
      w szorstkiej wełnie
      pachnącej rezeda
      że smutne są głosy
      odjeżdżających
      że smutny jest wesoły dorożkarz
      który pali z bicza
      myślała
      niebo i ziemia
      smucą się nad miarę
      a
      to kręciły się koła
      szybsze i dalsze

      Szerokie bezbrzeżne


Strona główna