Niebo

Jonasz Kofta

Gdy niebo staje się podłogą

Traci przejrzystość i błękit

Niebo bezkarnie deptać mogą

Ludzie wyzbyci istnienia męki

Tyle już nieudanych prób
By witać przyszłość, żegnać przeszłość
Zostawmy ziemi ciężar stóp
A niebu jego niebieskość