Ach, jak mi smutno!

Adam Asnyk

      Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił,
      W daleki odbiegł świat
      I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił
      Zabrany marzeń kwiat.

      Ach, jak mi smutno! Cień mnie już otacza,
      Posępny grobu cień;
      Serce się jeszcze zrywa i rozpacza
      Szukając jasnych tchnień;

      Ale na próżno uciszyć się lęka
      I próżno przeszłość oskarża rozrzutną...
      Ciąży już nad nim niewidzialna ręka -
      Ach, jak mi smutno!


Strona główna