Neron dzisiaj przeklina,
Poppea także zła,
Zamiast lew chrześcijanina -
To chrześcijanin zjadł lwa.
Lew był zły, prosto z Nubii,
Bestia wielka i chytra,
Ogromnie chrześcijan lubił,
Nawet bez żadnych przypraw.
Chrześcijanin był mizerak,
Ni pętelka, ni hetka,
Wyglądał na fryzjera,
A nazywał się Dreptak.
Cyrk, publiczność, arena,
Zespół gra na formingach,
A Dreptak, ta gangrena,
Zeżarł lwa jak piklinga.
Nawet nie posmakował,
Spojrzał na gnatów kupę.
Podniósł ogon i schował
- To - powiada - na zupę.
Siadł, szpik z kości wysysa
I dozorcy się pyta:
- Widziałem też tygrysa,
Może go wypuścita?
Wiodą go przed cesarza,
Przez tłum dostojnych gości.
- No, chyba żeś się nażarł?
Rzekł Neron nie bez złości.
- Uwolnię cię od stosu.
Mąk i innych opresji.
Lecz powiedz, w jaki sposób
Dałeś radę tej bestii?
Dreptak z zadowoloną
Miną udzielił wywiadu:
- Bardzo źle nas karmiono,
Trzy dni żem nie jadł obiadu.
Lew jadł trzy razy na dzień,
Był tłusty jak perszeron,
No więc w takim układzie...
- Rozumiem - mruknął Neron -
- Lecz jaka na to recepta?
Podyktuj mi ją, proszę.
- Lew ma być głodny - rzekł Dreptak
- A chrześcijanin tłuścioszek!