Jestem listek
skryty w gęstwinie liści.
Kto się mnie w ogóle
domyśli?

Ani duży,
ani widoczny -
niechaj drzewo beze mnie
odpocznie.

Czy to dla mnie trzeba
tyle nieba,
tyle słońca, wody, ziemi tyle,
skoro jestem tylko na chwilę?

Drzewo liścia nie posłuchało,
parło w ziemię, w niebie ogromniało,
chciało wszechświat zagarnąć wszystek,
by mógł szeptać w koronie listek.